آیا گذاشتن و کشیدن درن درد دارد+درن چقدر در بدن می‌ماند+عمل لیفت سینه چگونه است+برای خوب شدن جای درن چه باید کرد

آیا گذاشتن و کشیدن درن درد دارد؟

درن (Drain) یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر است که پس از برخی جراحی‌ها در محل برش یا ناحیه جراحی‌شده قرار داده می‌شود تا مایعات اضافی، خونابه یا ترشحات از بدن خارج شوند. استفاده از درن به کاهش ورم، جلوگیری از تجمع مایعات (سروما) و پیشگیری از عفونت کمک می‌کند. یکی از نگرانی‌های شایع بیماران این است که آیا گذاشتن و کشیدن درن درد دارد؟ در این مقاله به‌طور کامل این موضوع را بررسی می‌کنیم.

گذاشتن درن حین عمل جراحی

بی‌حسی یا بیهوشی کامل

قرار دادن درن معمولاً در حین عمل جراحی و زمانی که بیمار تحت بیهوشی عمومی یا بی‌حسی موضعی است انجام می‌شود. بنابراین بیمار هیچ‌گونه درد یا ناراحتی را در زمان گذاشتن درن احساس نمی‌کند.

محل قرارگیری درن

پزشک جراح، درن را از طریق یک برش کوچک در نزدیکی محل جراحی وارد بدن می‌کند. این برش معمولاً بسیار کوچک است و با بخیه یا چسب مخصوص بسته می‌شود تا از جابجایی لوله جلوگیری شود.

احساس وجود درن بعد از عمل

پس از به‌هوش آمدن، بیمار ممکن است متوجه وجود لوله در کنار محل جراحی شود. در روزهای اول:

• ممکن است احساس کشش یا فشار ملایم در محل قرارگیری درن داشته باشد.

• دردی که تجربه می‌شود معمولاً ناشی از خود عمل جراحی است و نه صرفاً وجود درن.

• با مصرف داروهای مسکن تجویز شده توسط پزشک، این احساس ناراحتی قابل کنترل است.
  
  آیا کشیدن درن درد دارد

کشیدن درن و میزان درد آن

زمان کشیدن درن

درن معمولاً ۲ تا ۷ روز بعد از جراحی و زمانی که ترشحات به حداقل رسیده‌اند برداشته می‌شود.

احساس حین کشیدن درن

بیشتر بیماران گزارش می‌کنند که کشیدن درن درد شدید ندارد اما ممکن است احساس ناراحتی، فشار یا سوزش لحظه‌ای ایجاد کند. این حس معمولاً تنها چند ثانیه طول می‌کشد.

نحوه صحیح کشیدن درن

راهکار کاهش درد هنگام کشیدن درن

• پزشک یا پرستار این کار را به‌سرعت و با دقت انجام می‌دهد تا احساس ناراحتی به حداقل برسد.

• در برخی موارد، قبل از کشیدن درن از بی‌حسی موضعی یا اسپری بی‌حس‌کننده استفاده می‌شود.

• بیمار می‌تواند چند نفس عمیق بکشد یا حواس خود را به چیز دیگری معطوف کند تا لحظه خروج درن راحت‌تر سپری شود.
  
  

مراقبت‌ها پس از کشیدن درن

• محل خروج درن باید تمیز و خشک نگه داشته شود.

• پانسمان باید طبق دستور پزشک تعویض شود.

• در صورت مشاهده ترشح زیاد، قرمزی یا درد شدید در محل، باید به پزشک اطلاع داده شود.

عوامل مؤثر بر میزان درد در گذاشتن و کشیدن درن

• محل جراحی: برخی نواحی بدن حساس‌تر هستند و ممکن است احساس ناراحتی بیشتری ایجاد کنند.

• مدت زمان باقی ماندن درن: هرچه مدت زمان قرارگیری درن طولانی‌تر باشد، احتمال ایجاد چسبندگی جزئی بیشتر است که ممکن است هنگام کشیدن کمی ناراحت‌کننده باشد.

• آستانه تحمل درد فرد: میزان درد تجربه‌شده از فردی به فرد دیگر متفاوت است.

• تجربه کادر درمان: انجام این کار توسط پرسنل ماهر باعث کاهش ناراحتی بیمار می‌شود.
  
  

جمع‌بندی

گذاشتن درن در طول جراحی هیچ‌گونه درد یا ناراحتی ندارد، زیرا بیمار تحت بیهوشی یا بی‌حسی است. پس از عمل، وجود درن ممکن است کمی احساس فشار یا کشش ایجاد کند که با داروهای مسکن قابل کنترل است. کشیدن درن معمولاً درد زیادی ندارد و تنها باعث احساس سوزش یا کشش کوتاه‌مدت می‌شود.

به طور کلی، ترس از درد نباید مانعی برای استفاده از درن باشد، زیرا این وسیله نقش بسیار مهمی در کاهش عوارض بعد از جراحی و بهبود سریع‌تر دارد. با مراقبت مناسب و پیروی از توصیه‌های پزشک، این مرحله به‌سادگی و بدون مشکل جدی پشت سر گذاشته می‌شود.

درن چقدر در بدن می‌ماند؟

درن (Drain) یک لوله باریک و انعطاف‌پذیر است که پس از برخی جراحی‌ها برای تخلیه مایعات، خون یا ترشحات اضافی از بدن بیمار استفاده می‌شود. هدف اصلی از قرار دادن درن، جلوگیری از تجمع مایعات در محل جراحی و کاهش خطر عفونت یا ایجاد هماتوم (تجمع خون) است. یکی از سوالات متداول بیماران بعد از عمل این است که درن چقدر باید در بدن باقی بماند و چه زمانی برداشته می‌شود؟ در ادامه به بررسی کامل این موضوع می‌پردازیم.

چرا از درن استفاده می‌شود؟

پس از جراحی، بدن ممکن است مایعاتی شامل خون، سرم یا ترشحات التهابی در محل عمل تولید کند. اگر این مایعات تخلیه نشوند، می‌توانند باعث:

• عفونت محل جراحی

• افزایش فشار روی بخیه‌ها

• تاخیر در ترمیم زخم

• درد و تورم بیشتر
  شوند.
  درن با ایجاد یک مسیر خروجی، این مایعات را از بدن خارج می‌کند و روند بهبودی را تسریع می‌بخشد.
  
  

انواع درن و تاثیر آن بر مدت زمان ماندگاری

مدت ماندن درن در بدن تا حد زیادی به نوع درن و شرایط بیمار بستگی دارد.

۱. درن غیرفعال (Passive Drain)

این نوع درن با استفاده از جاذبه زمین یا اختلاف فشار، مایعات را تخلیه می‌کند و معمولاً ساده‌تر است. علائم عفونت درن

۲. درن فعال (Active Drain)

این درن‌ها با ایجاد مکش منفی (مانند درن جکسون-پرت) مایعات را سریع‌تر تخلیه می‌کنند. معمولاً در جراحی‌های بزرگ و حساس استفاده می‌شوند.

عوامل موثر بر مدت زمان ماندن درن در بدن

1. نوع جراحی انجام‌شده

   • در جراحی‌های بزرگ مانند ابدومینوپلاستی یا ماستکتومی، درن ممکن است چند روز تا یک هفته باقی بماند.

   • در جراحی‌های کوچک‌تر، ممکن است ظرف ۱ تا ۳ روز برداشته شود.

2. میزان ترشحات
   معیار اصلی برای برداشتن درن، حجم ترشح روزانه است. معمولاً زمانی که حجم ترشحات به کمتر از ۳۰ میلی‌لیتر در ۲۴ ساعت برسد، درن برداشته می‌شود.
   
   

3. وضعیت ترمیم زخم
   اگر محل جراحی هنوز متورم یا ملتهب باشد، ممکن است پزشک تصمیم بگیرد درن کمی بیشتر باقی بماند.

4. وجود بیماری‌های زمینه‌ای
   بیماران مبتلا به دیابت یا مشکلات سیستم ایمنی ممکن است به زمان بیشتری برای ترمیم نیاز داشته باشند و در نتیجه، درن مدت طولانی‌تری باقی بماند.
   
   

مدت زمان معمول ماندگاری درن

به طور کلی، مدت زمان ماندن درن در بدن بین ۲ تا ۷ روز متغیر است. در برخی موارد خاص ممکن است تا ۱۰ یا حتی ۱۴ روز باقی بماند، اما این حالت بیشتر در جراحی‌های وسیع یا شرایط خاص دیده می‌شود.

مراقبت از درن در مدت ماندگاری

• تمیز نگه داشتن محل ورود درن برای جلوگیری از عفونت

• تخلیه منظم مخزن درن طبق دستور پزشک

• اندازه‌گیری و ثبت حجم ترشحات برای اطلاع‌رسانی دقیق به پزشک

• پرهیز از کشیدن یا فشار آوردن به لوله درن

• رعایت بهداشت دست‌ها قبل از لمس محل درن
  
  

برداشتن درن چگونه انجام می‌شود؟

برداشتن درن معمولاً یک فرآیند کوتاه و نسبتاً بدون درد است که در مطب یا کلینیک انجام می‌شود. پزشک پس از بررسی حجم ترشحات و وضعیت زخم، لوله را به‌آرامی خارج کرده و محل آن را پانسمان می‌کند.

عوارض ماندن طولانی‌مدت درن

اگرچه درن برای جلوگیری از عوارض پس از جراحی مفید است، اما ماندن طولانی‌مدت آن می‌تواند باعث:

• افزایش خطر عفونت

• تحریک پوست اطراف محل ورود درن

• انسداد لوله درن به دلیل لخته یا بافت
  شود. به همین دلیل، برداشتن به موقع آن بسیار مهم است.
  
  

نتیجه‌گیری

مدت زمان ماندن درن در بدن معمولاً بین چند روز تا یک هفته است و زمان دقیق آن به نوع جراحی، میزان ترشحات، سرعت بهبود زخم و شرایط عمومی بیمار بستگی دارد. معیار اصلی برای برداشتن درن، کاهش حجم ترشحات به حداقل و بهبود وضعیت زخم است. رعایت دقیق مراقبت‌های بهداشتی در طول این مدت، نقش مهمی در جلوگیری از عوارض و تسریع روند بهبودی دارد.
مشورت مداوم با پزشک و گزارش دقیق تغییرات، بهترین راه برای تعیین زمان مناسب برداشتن درن است.

عمل لیفت سینه چگونه است؟

عمل لیفت سینه که در اصطلاح پزشکی ماستوپکسی نام دارد، یکی از پرطرفدارترین جراحی‌های زیبایی سینه است که با هدف بالا بردن و فرم‌دهی به سینه‌های افتاده انجام می‌شود. این جراحی برای خانم‌هایی که به دلایل مختلف مانند بارداری، شیردهی، افزایش سن یا کاهش وزن دچار افتادگی سینه شده‌اند، گزینه‌ای مناسب محسوب می‌شود. در این مقاله به طور کامل با مراحل، روش‌ها، مزایا و مراقبت‌های بعد از لیفت سینه آشنا می‌شوید.

لیفت سینه چیست؟

لیفت سینه عملی است که با برداشتن پوست اضافی و سفت کردن بافت اطراف سینه، فرم و موقعیت آن را بهبود می‌بخشد. این جراحی حجم سینه را تغییر نمی‌دهد، بلکه تنها افتادگی را رفع کرده و نوک سینه را به جایگاه طبیعی‌تری منتقل می‌کند. در صورت تمایل بیمار، لیفت سینه می‌تواند همزمان با پروتز سینه یا کوچک کردن سینه انجام شود.

دلایل انجام لیفت سینه

• افتادگی ناشی از بارداری و شیردهی

• کاهش وزن شدید و از دست دادن حجم بافت سینه

• شل شدن پوست به دلیل افزایش سن

• عوامل ژنتیکی و ساختار طبیعی سینه‌ها

• تغییرات هورمونی و کاهش الاستیسیته پوست
  
  

روش‌های مختلف لیفت سینه

1. روش برش هلالی (Crescent Lift): برش کوچکی در بالای هاله سینه ایجاد می‌شود. مناسب برای افتادگی‌های خفیف.

2. روش برش دوناتی (Periareolar Lift): برش دایره‌ای دور هاله سینه انجام می‌شود. مناسب برای افتادگی متوسط.

3. روش برش لنگری (Anchor Lift): شامل برش دور هاله سینه، به سمت پایین و افقی در چین زیر سینه است. برای افتادگی شدید به کار می‌رود.

4. روش برش عمودی (Vertical Lift): برش دور هاله سینه و عمود به سمت پایین. مناسب برای افتادگی متوسط تا شدید.
   
   

مراحل انجام عمل لیفت سینه

1. بیهوشی: معمولاً تحت بیهوشی عمومی انجام می‌شود.

2. ایجاد برش: بسته به میزان افتادگی و روش انتخابی، برش‌ها در محل مشخصی ایجاد می‌شوند.

3. برداشتن پوست اضافه: پوست اضافی برداشته شده و بافت سینه بالا کشیده می‌شود.

4. تغییر موقعیت نوک سینه: نوک و هاله سینه به محل بالاتری منتقل می‌شوند.

5. بستن برش‌ها: بخیه‌ها به گونه‌ای زده می‌شوند که کمترین جای زخم باقی بماند.
   
   

مراقبت‌های بعد از عمل لیفت سینه

• استفاده از سوتین طبی به مدت چند هفته

• پرهیز از فعالیت‌های سنگین و بلند کردن اجسام

• رعایت بهداشت محل بخیه‌ها و تعویض پانسمان

• خوابیدن به پشت برای جلوگیری از فشار روی سینه‌ها

• مراجعه منظم به پزشک برای بررسی روند بهبودی
  
  

مزایای لیفت سینه

• بهبود فرم و تقارن سینه‌ها

• بازگشت اعتماد به نفس و احساس زیبایی

• برطرف شدن افتادگی و شل شدگی پوست

• قرار گرفتن نوک سینه در جایگاه مناسب
  
  

معایب و عوارض احتمالی

• باقی ماندن جای بخیه (که با گذر زمان کمرنگ می‌شود) رنگ ترشحات درن

• تورم و کبودی موقت

• کاهش موقت یا دائمی حس نوک سینه

• احتمال نیاز به جراحی ترمیمی در برخی موارد
  
  عوارض درن

ماندگاری نتایج لیفت سینه

نتایج لیفت سینه معمولاً بین ۱۰ تا ۱۵ سال ماندگار است، اما عواملی مانند بارداری مجدد، نوسانات وزن و افزایش سن می‌توانند بر طول عمر نتیجه جراحی تأثیر بگذارند. حفظ وزن ثابت و مراقبت از پوست می‌تواند ماندگاری عمل را افزایش دهد.

جمع‌بندی

عمل لیفت سینه یک روش مؤثر برای رفع افتادگی و ایجاد فرم زیبا و جوان در سینه‌ها است. این جراحی برای افرادی که از ظاهر افتاده سینه‌های خود ناراضی هستند، انتخابی مناسب محسوب می‌شود. آگاهی کامل از روش‌ها، مراحل و مراقبت‌های بعد از عمل می‌تواند به تصمیم‌گیری بهتر کمک کند و احتمال دستیابی به نتیجه مطلوب را افزایش دهد.

راهکارهای بهبود جای درن بعد از جراحی

درن یکی از ابزارهای رایج در جراحی‌ها است که برای خروج مایعات اضافی و خونابه از محل جراحی استفاده می‌شود. پس از خارج کردن درن، ممکن است جای آن به صورت یک زخم کوچک یا اسکار باقی بماند. بسیاری از بیماران به دنبال روش‌هایی هستند که این جای زخم کمتر دیده شود و سریع‌تر بهبود یابد. بهبود جای درن نیازمند ترکیبی از مراقبت‌های صحیح، استفاده از محصولات ترمیمی و رعایت نکات بهداشتی است.

مراقبت‌های اولیه بعد از خارج کردن درن

پس از برداشتن درن، مراقبت اولیه از زخم بسیار اهمیت دارد تا هم روند بهبود سریع‌تر شود و هم احتمال ایجاد اسکار ضخیم کاهش پیدا کند.

• تمیز نگه داشتن محل زخم با محلول‌های ضدعفونی‌کننده ملایم مانند سرم فیزیولوژی یا محلول بتادین

• تعویض مرتب پانسمان طبق دستور پزشک

• جلوگیری از خیس شدن بیش از حد زخم تا زمان بسته شدن کامل

• عدم دستکاری یا فشار دادن محل زخم
  
  

استفاده از پمادها و کرم‌های ترمیم‌کننده

کرم‌ها و پمادهای ترمیم‌کننده می‌توانند روند بازسازی پوست را تسریع کنند و التهاب محل زخم را کاهش دهند. برخی از رایج‌ترین محصولات برای بهبود جای درن عبارت‌اند از:

• پماد ترمیم‌کننده حاوی ویتامین A و D

• کرم سیکالفیت (Cicalfate) یا سیکاموزا (Cicamosa)

• ژل‌های حاوی سیلیکون مانند Dermatix یا Kelo-cote

• کرم‌های حاوی آلوئه‌ورا یا عصاره پیاز برای کاهش جای اسکار

استفاده منظم و طولانی‌مدت از این محصولات، به‌خصوص ژل سیلیکون، می‌تواند به مرور زمان باعث کاهش ضخامت و رنگ جای زخم شود.

ماساژ محل زخم برای بهبود گردش خون

یکی از روش‌های خانگی مؤثر برای بهبود جای درن، ماساژ ملایم محل زخم است. ماساژ باعث افزایش خون‌رسانی به بافت و نرم شدن اسکار می‌شود.

• ماساژ را می‌توان با استفاده از یک کرم مرطوب‌کننده یا روغن‌های طبیعی مانند روغن ویتامین E انجام داد.

• روزانه ۲ تا ۳ بار، هر بار حدود ۵ دقیقه ماساژ ملایم کافی است.

• این کار باید پس از بسته شدن کامل زخم و با تأیید پزشک انجام شود.
  
  

تغذیه مناسب برای بازسازی پوست

پوست برای ترمیم و بازسازی به مواد مغذی خاصی نیاز دارد. رژیم غذایی غنی از ویتامین‌ها و پروتئین‌ها می‌تواند سرعت بهبود جای درن را افزایش دهد.

• مصرف پروتئین کافی (تخم‌مرغ، ماهی، گوشت بدون چربی، حبوبات)

• دریافت ویتامین C (مرکبات، فلفل دلمه‌ای، توت‌فرنگی) برای تولید کلاژن

• مصرف ویتامین E و روی (آجیل، دانه‌ها، غلات کامل) برای بازسازی بافت

• نوشیدن آب کافی برای حفظ رطوبت و انعطاف‌پذیری پوست
  
  

جلوگیری از قرار گرفتن زخم در معرض آفتاب

نور خورشید می‌تواند باعث تیره‌تر شدن جای زخم و ماندگاری بیشتر آن شود. برای جلوگیری از این مشکل:

• حداقل تا ۶ ماه بعد از برداشتن درن، از ضدآفتاب با SPF بالا استفاده کنید.

• در صورت امکان، محل زخم را با لباس یا پوشش مناسب بپوشانید. مراقبت بعد از کشیدن درن

• استفاده از کرم‌های ضدلک بعد از ترمیم کامل پوست می‌تواند به کاهش تیرگی کمک کند.
  
  

استفاده از روش‌های تخصصی برای کاهش اسکار

در صورتی که جای درن برجسته، تیره یا پهن باقی بماند، می‌توان از روش‌های پزشکی برای بهبود آن استفاده کرد:

• لیزر فرکشنال یا لیزر CO2 برای کاهش ضخامت و رنگ اسکار

• میکرونیدلینگ برای تحریک تولید کلاژن

• تزریق کورتون در اسکارهای برجسته (کلوئید)

• پیلینگ شیمیایی برای یکنواخت‌سازی رنگ پوست

این روش‌ها باید تحت نظر پزشک متخصص پوست یا جراح پلاستیک انجام شوند و معمولاً چند جلسه درمان نیاز دارند.

نکات مهم در روند بهبود جای درن

• صبر و تداوم در مراقبت ضروری است؛ بهبود کامل اسکار ممکن است بین ۶ ماه تا یک سال طول بکشد.

• هرگز محل زخم را نخارانید یا پوسته‌های آن را نکنید.

• در صورت بروز قرمزی شدید، تورم یا ترشح غیرعادی، سریعاً به پزشک مراجعه کنید.

• استفاده از کرم‌های ترمیم‌کننده را حتی پس از محو نسبی اسکار ادامه دهید.
  
  کشیدن درن درد دارد نی نی سایت

جمع‌بندی

بهبود جای درن نیازمند مراقبت مداوم و استفاده از ترکیبی از روش‌های خانگی و تخصصی است. تمیز نگه داشتن زخم، استفاده از پمادهای ترمیمی، ماساژ ملایم، تغذیه مناسب و محافظت در برابر نور خورشید از مهم‌ترین عوامل در به حداقل رساندن جای اسکار هستند. در مواردی که اسکار باقی مانده شدید باشد، روش‌های پزشکی مانند لیزر و میکرونیدلینگ می‌توانند به نتایج مطلوب کمک کنند.

چگونه با درن حمام کنیم؟

بعد از بسیاری از جراحی‌ها، از جمله ابدومینوپلاستی، ماموپلاستی یا جراحی‌های ترمیمی، ممکن است پزشک برای جلوگیری از تجمع مایعات و کاهش ورم، درن (لوله تخلیه) در محل عمل قرار دهد. وجود درن به بهبود سریع‌تر و پیشگیری از عوارض کمک می‌کند، اما یکی از دغدغه‌های رایج بیماران این است که چگونه با وجود درن حمام کنیم تا هم نظافت بدن حفظ شود و هم آسیبی به لوله و محل جراحی وارد نشود. در این مقاله به طور کامل روش‌های ایمن حمام کردن با درن و نکات مهم آن را بررسی می‌کنیم.

آیا می‌توان با وجود درن حمام کرد؟

در اغلب موارد، پزشکان توصیه می‌کنند تا زمانی که درن در بدن قرار دارد، از استحمام کامل با دوش مستقیم خودداری شود، به‌خصوص در روزهای ابتدایی بعد از عمل. دلیل این توصیه، پیشگیری از ورود آب و آلودگی به محل زخم و کاهش خطر عفونت است. با این حال، بسته به شرایط جراحی و نظر پزشک، می‌توان از روش‌هایی برای شست‌وشوی بدن استفاده کرد که در ادامه توضیح داده می‌شود.

روش‌های حمام کردن با وجود درن

۱. حمام اسفنجی (روش پیشنهادی در روزهای اول)

• یک حوله یا دستمال تمیز را با آب ولرم و صابون ملایم خیس کنید. فیلم در آوردن درن بعد از جراحی

• به آرامی قسمت‌های مختلف بدن به جز محل زخم و خروج درن را تمیز کنید.

• از وارد کردن آب مستقیم به ناحیه جراحی خودداری کنید.

• این روش برای روزهای اول بعد از عمل و زمانی که پزشک هنوز اجازه دوش کامل نداده است، بهترین گزینه است.
  
  

۲. استفاده از کیسه محافظ درن

• می‌توانید از کیسه‌های ضدآب مخصوص درن یا حتی کیسه‌های پلاستیکی تمیز استفاده کنید.

• درن و محل خروج آن را با گاز استریل پوشانده و سپس داخل کیسه قرار دهید.

• با بستن محکم دهانه کیسه، از ورود آب به محل زخم جلوگیری کنید.
  
  

۳. دوش سریع و کوتاه

اگر پزشک اجازه دوش گرفتن را داده است:

• از آب ولرم و فشار ملایم استفاده کنید.

• زمان دوش را کوتاه نگه دارید (کمتر از ۵ دقیقه).

• آب را مستقیم روی محل زخم و خروج درن نریزید.

• پس از دوش، محل خروج درن را به سرعت خشک و پانسمان را تعویض کنید.
  
  

نکات مهم هنگام شست‌وشو با وجود درن

• همیشه قبل از حمام با پزشک مشورت کنید تا مطمئن شوید زمان مناسبی برای شست‌وشو است.

• از صابون یا شوینده ملایم و بدون عطر استفاده کنید تا پوست و زخم تحریک نشود.

• درن را آویزان نکنید و هنگام شست‌وشو آن را با بند یا گیره مخصوص به بدن محکم کنید تا کشیده نشود.

• بعد از حمام، پانسمان اطراف محل درن را تعویض کنید تا از خشک و تمیز بودن آن اطمینان حاصل شود.

• در صورت مشاهده قرمزی، ترشح بدبو یا تورم اطراف محل درن، سریعاً به پزشک اطلاع دهید.

چه زمانی می‌توان بدون نگرانی حمام کامل گرفت؟

معمولاً پس از خارج کردن درن و بسته شدن محل آن، می‌توان حمام کامل گرفت. این زمان بسته به نوع جراحی و نظر پزشک، معمولاً بین چند روز تا یک هفته بعد از خارج کردن درن است. قبل از آن، باید از روش‌های محافظتی یا حمام اسفنجی استفاده کرد.

اشتباهات رایج هنگام حمام با درن

• دوش گرفتن طولانی‌مدت و استفاده از آب داغ

• ریختن مستقیم آب یا شامپو روی محل خروج درن

• رها کردن درن بدون محافظ در طول شست‌وشو

• خشک نکردن محل خروج درن پس از حمام

• استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده قوی بدون مشورت پزشک

جمع‌بندی

حمام کردن با وجود درن نیاز به دقت و رعایت نکات بهداشتی دارد تا از عفونت، کشیدگی یا آسیب به لوله جلوگیری شود. در روزهای اول بعد از عمل، بهترین روش حمام اسفنجی یا استفاده از محافظ ضدآب برای درن است. پس از تأیید پزشک، می‌توان دوش سریع و ملایم گرفت، اما همچنان باید از خیس شدن مستقیم محل خروج درن پرهیز کرد.

به طور کلی، حفظ تمیزی بدن در دوره نقاهت مهم است، اما ایمنی محل جراحی و درن اولویت بالاتری دارد.